کد خبر: ۱۶۹۲۲
تاریخ انتشار:

کاراکاس بر چه اساسی صورت میگیرد؟

گویا قرار است احمدی نژاد و دولتش هر حرکتی انجام دهد ، از سوی عده ای با عینک بدبینی و سرزنش دیده شود ، چاوز رییس جمهور ونزوئلا به ایران آمد، به مشهد رفت و به حرم مطهر امام رضا علیه السلام دعوت شد و تمام. عده ای از سیاسیون و روزنامه هاو سایت ها چنان با آب و تاب از این واقعه فاجعه ای ساخته اند که گویی احمدی نژاد و دولتش گناهی کبیره و بدعتی شگرف و ناپسند در حوزه دیپلماسی شده است.
یکی از مناطق ژئوپولتیکی که مورد توجه سیاسیت خارجی دولت نهم و دهم واقع شده منطقه ی آمریکای لاتین است. منطقه ای که حدود یک دهه است که نقش خود را از "حیات خلوت "آمریکا به "حیات وحشت" آن تبدیل کرده است.

ارتباط با ونزوئلا به عنوان کشوری مهم از گروه "اوپک" میتواند منافع زیادی را برای ایران به همراه داشته باشد.، منافعی که تنها در اقتصاد خلاصه نمیشود. در واقع ایده ی ارتباط با "کشورهای پیرامون" از سوی ایران که کشوری "شبهه پیرامون " شناخته میشود ابتکاری نو در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران محسوب میشود.

ارتباط با کشورهای بزرگ اگر چه محاسنی دارد اما وابستگی و وجه المصالحه قرار گرفتن و در یک کلام"بازی خوردن"از معایب اساسی و بارز آن است- نمونه آن اینکه ونزوئلا و کشورهای کارائیب و آفریقایی هرگز نمیتوانند ایران را بازیچه کنند و از آن برای تعادل یا تعامل با قدرتهای بزرگ استفاده کنند، به مانند کاری که روسیه گاهآ با ما میکند-.

در این نوشته قصد بیان معایب و محاسن ارتباط با کشورهای "پیرامون" را ندارم بلکه تنها میخواهم به این مساله بپردازم که چرا عده ای به جای نقد کارشناسانه و بیان راه کارهای علمی و عملی سعی میکنند متن را فدای حاشیه کرده و از هر حرکت دولت احمدی نژاد"ایراد بنی اسراییلی" بگیرند.

سوال اساسی اینجاست که کدامیک از سران کشورهای جهان عارف و عابد و صالح هستند که بر احمدی نژاد خرده میگیرند که چرا با "چاوز نامسلمان" دیدار میکند و تعامل دارد.

برخی بیان میدارند که چاوز از ایران سوء استفاده میکند و به دنبال منافع کشور خود است. از این افراد باید پرسید که کدام کشور صرفآ برمبنای "عرض ارادت به مردم ایران" و "حس عمیق ایران دوستی" با ایران رابطه برقرار کرده است که چاوز نکرده است.اساسا رابطه ی کشورها با یکدیگر تا حدود زیادی بر مبنای منافع ملی تعریف میشود . یقینا دولت نهم نیز در ارتباط با ونزوئلا "عشق به جمال مشعشع جناب چاوز " را مد نظر ندارد بلکه منافع اقتصادی، سیاسی و امنیتی خود را در این ارتباط میجوید.

در واقع رابطه ی با کشورها رابطه با فرد نیست که عده ای سعی دارند با "غیر اخلاقی "خواندن برخی رفتارهای چاوز( از منظر اسلام) رابطه با چنین کشورهایی را تحریم کنند. باید از این افراد پرسید که رئیس کدام حکومت در جهان – از عربستان بنیادگرای اسلامی گرفته تا فرانسه و چین و آنگولا- عارفی درستکار و عابدی پرهیزگار است .

چاوز و کشورهای حوزه کارائیب از این لحاظ هر چه کرده باشند علیه اسلام "فتنه "نمی سازند ، " رفح " را بر هم مذهبان خود نمی بندند و به ناآرامی ها و اغتشاشات داخلی ایران دامن نمی زنند و حد اقل تاکنون هیچ توهینی از سوی این کشورها به اسلام نشده است. فارغ از اینها سوال اینجاست که حضور چاوز در حرم امام رضا علیه السلام چه وهنی در اسلام و تشیع ایجاد کرده است؟ آیا از سوی چاوز حرکت زننده ای در آن صحن و حرم مطهر انجام گرفته؟ آیا اظهار نظر ناشایستی در این مورد از سوی چاوز بیان شده؟ آیا حضور مسیحیان در حرم امام رضا علیه السلام ممنوع است؟

رابطه ایران با ونزوئلا رابطه ای ایدئولوژیک نیست که بخواهیم به خاطر سوسیالیست بودن آن کشور این رابطه را ملغی کنیم و درثانی مخالفت اسلام با لیبرالیسم کمتر از سوسیالسم نیست ، پس آیا میتوان ارتباط با کشورهای غیر اسلامی را تحریم کرد؟ از سوی دیگر رابطه با کشوری در موقعیت ونزوئلا بنا به گفته استاد ضیایی بیگدلی از سوی فقها "رابطه با دارالعهد یا دارالهدنه و یا داراحیاد "تعریف شده است نه دارالحرب و دارالکفر(اسلام و حقوق بین الملل،ضیایی بیگدلی ، صفحه 55-57).

در آخر اینکه رابطه با ونزوئلا و امثال ونزوئلا نه صحه بر سوسیالیسم بوده و نه رفتارهای شخصی روئسای این کشورها را مد نظر دارد. بلکه تنها منافع "جمهوری اسلامی ایران" با تمام مفهوم جمهوریت و اسلامیت و ایرانیت آن مبنای کار است.
الله کرم مشتاقی www.labbayk66.blogfa.com

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین