انتظار تحول در وضعیت روزنامه نگاری

با انحلال انجمن صنفی روزنامه نگاران و تعطیلی دفتر این انجمن، نیاز به حضور و فعالیت تشکلی کاملاً صنفی بیش از پیش احساس می شود. وظیفة یک تشکل صنفی در یک کلام حمایت از حقوق اعضای صنف است. این وظیفه ای بود بر عهدة انجمن منحل شده که در طول موجودیت رسمی خود بدان عمل نکرد و بلکه از موقعیت این صنف برای اهداف غیرصنفی استفاده نمود.

به گزارش بولتن به نقل از امروزنامه، آنچه منجر به انحلال آن انجمن شد، بندی از اساسنامة آن بود مشعر بر اینکه در صورت عدم تعیین هیئت مدیرة جدید ظرف شش ماه از انقضای اعتبار هیئت مدیرة قبلی، انجمن خود به خود منحل شده و لازم است هیئت تسویه تکیل شود. اعضای هیئت مدیرة آن دورة انجمن تلاش کردند این ماده از اساسنامه حذف شود و یا به گونه ای دیگر تفسیر گردد تا اعتبار قانونی هیئت مدیره قابل تمدید باشد. اما نشد. آنان معتقد بودند که این ماده از ابتدا نباید در اساسنامه گنجانده می شد.

آیا این حال در گنجاندن این ماده در اساسنامه نکتة ظریفی وجود داشته است که نسبت به آن غفلت شده. آن نکته این است که در تهیه و تصویب اساسنامه، این پیش بینی وجود داشته که ممکن است به دلایل مختلف اعضا از انجمن رویگردان شوند و در این صورت موجودیت انجمن دیکر ضروری نیست زیرا انجمن قائم به اعضای خود است و نه به وجود هیئت مدیره. در آن زمان این احتمال از سوی تهیه کنندگان اساسنامه که اکثر قریب به اتفاقشان متمایل به جناح سیاسی حاکم در ان زمان بودند در نظر گرفته شده بود که شاید روزی روزنامه نگارانی ناهمسو با آنان مدیریت انجمن را به دست بگیرند و در آن صورت برای جلوگیری از فعالیت آنها اگر بتوان اعضا را قانع یا وادار به رویگردانی از عضویت نمود می شود از هیئت مدیره را ساقط کرد.

اما سیر وقایع و سوء استفاده های هیئت مدیره از انجمن باعث گردید که این ماده بلای جان خود آنان شود. به همین جهت بود که ابتدا در صدد نادیده گرفتن و بعد تغییر اساسنامه برآمدند و در مقطعی به وزیر وقت کار پیشنهاد کردند که افرادی از جناح مقابل هم در هیئت مدیره حضور یابد و در مقابل این ماده نادیده گرفته شود!

به هر حال، اکنون دیگر آن انجمن وجود ندارد و بخشی از تاریخ پرفراز و نشیب روزنامه نگاری ایران به شمار می رود. در مقابل، انجمن جدید التأسیس روزنامه نگاران و خبرنگاران ایران است که مسئولیت حمایت از حقوق این صنف را به عهده گرفته است و با توجه به خطاها و چژکاری های انجمن سابق باید که در مسیر درست گام بردارد و به ویژه تحولی در وضعیت روزنامه نگاری و روزنامه نگاران به وجود آورد. این تحول که سویه های مختلفی می تواند داشته باشد با روند کنونی فعالیت انجمن روزنامه نگاران و خبرنگاران قابل حصول نیست و نیازمند فعالیتی جدی تر و با انسجام بیشتر وبه خصوص با تعاریفی صریح تر و روشنتر از حوزه فعالیت خود است.

البته بخشی از این امر محتاج تعیین تکلیف امکاناتی است که در انجمن قبلی با سرمایه متعلق به روزنامه نگاران تهیه شده و در حال حاضر بلا استفاده مانده. برای حل این مسئله یا مرجع قضایی باید پیشقدم شود و تعیین تکلیف کند و یا اینکه انجمن روزنامه نگاران موضوع را از مرجع قضایی پیگیری کند.