پنجشنبه هفته گذشته مجلس در حالی به جلسات فشرده علنی خود در خصوص بررسي صلاحيت وزرای پیشنهادی با رأي اعتماد به 18 گزينه احمدينژاد پایان داد که همه از تعامل رخداده ميان دولت و مجلس ابراز رضایت کرده و اعتماد نمایندگان مجلس به وزرای احمدینژاد را پیش درآمدی برای فصل جديد تعاملات سازنده در آینده عنوان کردند.
اما در اين بين، برخی اخبار حاكي از آن بود که جریانی در مجلس به رهبری محمدرضا باهنر نمیخواهد شيريني اين تعامل، دهان مجلس و دولت را شيرين كند.
باهنر که در جریان انتخابات ریاست جمهوری انتظار آن را داشت تا احمدینژاد پيشاپيش سهم جریانهاي سياسي را از قدرت معلوم كند، پس از عدم توجه احمدینژاد به اين روش، ترجيح داد به نفع رقيب وي وارد صحنه شود و حتي تمام تلاش خود را بهمنظور عدم اعلام حمایت جامعه اسلامی مهندسین از احمدينژاد بهكار بست، اگرچه اکثریت اعضای جام، بهويژه دبيران استاني در مخالفت با دبيركل برخاستند و همين نيز باعث شد، باهنر در ادامه فضاي پرشور و پرخبر انتخابات، كمخبرتر از هميشه در اقلیت بماند و سکوت پیشه کند.
با اين حال، پيروزي احمدينژاد در انتخابات و شكست ايده "نه احمدينژاد" كه در ائتلافي سياسي از چپ و راست با محوريت هاشمي رفسنجاني دنبال ميشد و باهنر نيز در اين زمينه با وي همدل بود، پايان فعاليت اين ائتلاف نبود تا نايب رئيس مجلس منتظر بماند كه گذر پوست كابينه به دباغخانه مجلس بیافتد و نشان دهد که اگرچه در انتخابات ریاست جمهوری نتوانست تشكل سياسي خود را از حمايت كانديداي اصولگرايان منصرف كند اما با اتكا به سابقه 20 ساله پارلمانتاريستي خود این توان را دارد که همچون ادوار قبل، با برگ لابيهايش از رئيس دولت انتقام بگيرد. از اين رو، وي بلافاصله پس از معرفي كابينه در مصاحبهاي از عدم رأي اعتماد مجلس به 4، 5 وزير پيشنهادي خبر داد. اظهارنظري كه با واكنش رئيسجمهور مواجه شد و وي در گفتوگوي زنده تلويزيوني گفت: «افراد آزادند نظر خود را بدهند و اين جزو حقوق نمايندگي مجلس است. قوا مستقل از هم هستند و نمي توانيم به نماينده اي بگوييم چرا رأي داديد يا نداديد اما اين بد است وقتي که کابينه اي هنوز معرفي نشده است، فردي بگويد که از اين ليست پيشنهادي 5 نفر رأي نميآورند. آيا آن فرد تصميم گرفته است کاري کند که 5 نفر از وزرا رأي نياورند که اين خيلي بد است و به نظرم از تعامل سازنده به دور است و روش درستي براي پيگيري امور کشور نيست.»
هوش سياسي باهنر البته بالاتر از آن بود كه حلقههاي چند نفره تا چند دهنفرهي نمايندگان را كه در يك هفته منتهي به رأي اعتماد به ساختمان سفيد خيابان پاستور در رفتوآمد بودند، نبيند. از اين رو، در اولين جلسه رأي اعتماد برخلاف ادوار قبل، از پشت پرده بيرون آمد تا با كليت كابينه مخالفت كند. وي البته تلاش كرد مخالفت خود را برخاسته از دلسوزی بخواند اما همان زمان كه از اين مسئله كه در اين جايگاه يا بايد مخالف مطلق صحبت كند يا موافق مطلق اما قصد او خاکستری صحبت كردن بوده و سپس به احمدینژاد ابراز ارادت ميكرد، از كنايههاي نيشدار نيز غفلت نكرد و بهعنوان نمونه گفت: «بعضي از شخصيتها در 4 يا 5 وزارتخانه متفاوت مطرح ميشدند و ما خوشحاليم كه مديراني داريم كه در چند وزارتخانه ميتوانند مطرح شوند و اين از اعجازهاي دولت نهم است.»
اظهارنظري كه وانش رئيسجمهور را بهدنبال داشت و احمدينژاد هنگامي كه براي بار دوم و پس از پایان سخنان موافق و مخالف در نوبت بعدازظهر روز اول پشت تريبون قرار گرفت، برخی موارد عنوان شده را ظلم به دولت دهم دانست و گفت: «يكي از نمايندگان به تمسخر گفت يك وزير براي چند وزارتخانه معرفي شده است واز عجايب دولت است، اولاً ما چنين كاري را نكرديم و براي هر وزارتخانه يك وزير معرفي كرديم. ممكن است پيشنهادات بسيار زياد باشد اما يك نفر انتخاب شده و حتي يك نفر واحد توسط چندين نفر براي چند وزارتخانه مختلف معرفي شده بود و ما هزاران پيشنهاد دريافت كرده بوديم.»
با اين حال، عليرغم قراين موجود تا قبل از آغاز جلسه رأي اعتماد، فرياد "دو-دوي" تعدادي از نمايندگان در اعتراض به نطق توكلي، مطهري و بهويژه باهنر و درخواست بيان تذكر بهواسطه خروج از موضوع و استيضاح دولت نهم بهجاي نقد و مخالفت با كابينه دهم، نايب رئيس مجلس را تقريباً در همان نوبت صبح روز اول مطمئن كرد كه اين بار، قرار است اتفاقات ديگري رخ دهد و بنا نيست در بر همان پاشنه پدرخواندگي بچرخد.
سرانجام پس از 5 روز و 9 شيفت جلسه علني كه حاصل آن 33 ساعت بحث و بررسي پيرامون وزراي پيشنهادي بود، كليت مجلس حسن نیت خود را در موافقت با كليت دولت و وزرای پیشنهادی نشان داد و با قضاوت منصفانه خود، وزرایی را که صلاحیت تصدی وزارتخانهاي را داشتند، برگزیدند و فصل جديدي از تعامل دولت و مجلس را آغاز كردند.
اما پس از آنکه 18 وزیر از 21 وزیر پیشنهادی از مجلس رأی اعتماد گرفتند، باهنر كه پيشبيني قبلي خود را مخدوش و فضاي مجلس را نيز متفاوت با ميل خود ميديد، در اظهارنظري رأی اعتماد مجلس به وزرای احمدینژاد را نتیجه توصیه رهبر انقلاب دانست تا هم از طرفي خط غيرمستقل بودن نهاد قانونگذاري در ايران را براي رسانههاي بيگانه باز كند و هم تأكيد كرده باشد آنچه درباره نزديكي دولت و مجلس گفته ميشود سرابي بيش نيست و واقعيت آن است كه اگر توصيه رهبري نبود فضا طوري بود كه احتمال داشت 8 الی 9 نفر از وزرا رأی نیاورند و این آغاز خوبی برای دولت نبود.
نایب رئیس مجلس همچنين اضافه كرد: «وقتی پیام رهبری رسید، نمایندگان نظرشان این بود که اگر عدم صلاحیت احراز شد، رأی ندهند. علاوه بر سه نفری هم که رأی نیاوردند، اگر پیام رهبری نبود، احتمال می دهیم که وزرای نفت، صنایع، بازرگانی، تعاون، راه و ترابری و حتی وزارت خارجه رأی نمی آوردند. در 3 وزارتخانه ای هم که افراد معرفی شده رأی نیاوردند، با توجه به اینکه رئیسجمهوری می گوید مطالعات بسیار و بررسیهای فراوانی انجام داده اند، به نظر من می توانند افراد جدیدی را زودتر از موعد مقرر معرفی کنند.»
باهنر با اين اظهارات عملاً نشان داد حاضر است براي توجيه پيشبينيهاي غلط خود و رد كردن اين نظر كه ستاره پدرخواندگياش در مجلس رو به افول است، از رهبري هزينه كند و رأي اعتماد را وابسته به توصيه ايشان كند و البته به نتايج نادرست سخنانش از فرمايشي خواندن مجلس توسط رسانههاي بيگانه گرفته تا عدم التزام مجلس در رأي به همه اعضاء كابينه اعتنايي نكند.
به هر حال، موضعگيري اخير باهنر، به همان ميزان كه با واکنش انتقادی اصولگرایان و رسانههايشان مواجه شد، مورد استقبال رسانههاي بيگانه قرار گرفت.
اگرچه تلاشهاي باهنر براي رسميت نيافتن دولت با رأي عدم اعتماد به حداقل يكسوم كابينه آنقدر آشكار بود كه وی نتواند آن را پنهان كند و تلقي عمومي ادامه سريال ناكاميهاي سياسي وي، اين بار در ايستگاه مجلس باشد. نکتهای که حمید رسایی نماینده مردم تهران، 2 روز قبل از جلسه رأي اعتماد صريحاً به آن اشاره کرد گفت: «برخی نمایندگان از جمله محمدرضا باهنر تلاش می کنند که تعداد وزرایی که رای نمی آورند، بیشتر شود.»
مشاور مطبوعاتی رئيسجمهور نيز اظهار داشت: «باهنر کوشيده است تا تلاشهاي نافرجام خود را براي عدم راي اعتماد حداقل هشت تن از وزراي پيشنهادي توجيه کند. آقای رسایی گفته بود فضاي خوبي از تعامل و همکاري ميان مجلس و دولت به وجود آمده و فقط آقاي باهنر در تلاش است تا مجلس به هفت تن از وزراي پيشنهادي راي اعتماد ندهد.»
با اين حال، تلاشهای باهنر این بار نيز همچون عدم توفیق در متقاعد کردن جامعه اسلامی مهندسین مبنی بر عدم حمایت از کاندیداتوری احمدینژاد در انتخابات بینتیجه ماند و باهنر باز هم در اقلیت قرار گرفت.