حجت خدا از ميان امت من غايب ميشود و نامش برده نميشود تا وقتي كه خدا او را ظاهر گرداند. وقتي او ظهور كرد، زمين را پر از عدل ميگرداند چنانچه از ظلم و جور پر شده است، گوارا باد بر كساني كه در ايام غيبتش صبر ميكنند و خوشا به حال آنان كه در راه راست خود ايستادگي ميكنند. ايشان همان كسانياند كه خداوند در كتاب خود فرموده است: كساني كه به غيب ايمان ميآورند.(بقره 3)
چرا بايد منتظر ظهور باشيم؟ انتظار فرج چه جايگاه و ارزشي دارد و چرا بايد شيعيان به اين مساله مهم توجه جدي داشته باشند؟ در دوراني كه شيعيان از وجود امام معصوم محروم هستند، انتظار ظهور امام عصر (عج) و برقراري حكومت عدل در سراسر گيتي و ايجاد انگيزه و تلاش براي زمينهسازي ظهور منجي چه اهميتي دارد و اينكه در دوران غيبت چگونه بايد رفتار كرد؟
در روايات ائمه شيعه تاكيد شده است كه بافضيلتترين اعمال امت اسلام انتظار فرج از جانب خداوند متعال است. يكي از اصحاب امام صادق(ع) نقل ميكند كه آن حضرت فرمودند: طوبي براي كسي است كه در ايام غيبت قائم ما به امر ما چنگ بزند و دلش پس از هدايت يافتن از حق برنگردد. از حضرت سوال ميشود كه طوبي چيست؟ حضرت فرمود: درختي است در بهشت كه ريشهاش در خانه علي بنابيطالب است، هيچ مومني نيست مگر اينكه شاخهاي از شاخههاي آن در قصر وي است. اين است معني قول خداوند كه ميفرمايد: «پاكيزهترين زندگي نصيبشان است و بهترين سرانجامها» (29 رعد)
دينداري در آخرالزمان چه ارزشي دارد و مومنان حقيقي در اين عصر، در چه درجه و رتبهاي از ايمان قرار خواهند گرفت؟ به راستي جايگاه چه كسي بالاتر است؛ آنكه حضور امام معصوم را درك كرده و ايمان آورده و به يقين رسيده است يا آن كس كه در دوران غيبت امام و بدون درك حضور امام ايمان آورده است؟ رسول خدا(ص) در حديثي به علي(ع) فرمودند: اي علي بدان كساني كه يقينشان درخصوص عقايد ديني بيشتر است، قومياند كه در آخرالزمان خواهند آمد. آنها پيامبري نميبينند و حجت خدا هم از ايشان غايب ميشود. با وجود اين به محض ديدن سياهي بر روي سپيدي (يعني به محض ديدن آيات و احاديث) ايمان ميآورند.
در كلام امام زينالعابدين(ع) نيز جايگاه منتظران اينگونه ترسيم شده است: «هر كه در ايام غيبت قائم در ولايت و دوستي ما اهل بيت ثابت قدم باشد، هر آينه خداي تعالي عطا ميكند به او اجر هزار شهيد را كه مانند شهداي بدر و احد هستند.»
منتظر ظهور تمام همت خويش را براي زمينهسازي فرج امامعصر مصروف ميدارد و حتي اگر در اين راه همه هستي خويش را از دست بدهد باز هم احساس خسران نميكند. در روايتي ميخوانيم شخصي به امام صادق(ع) عرض ميكند: چه ميفرماييد درباره كسي كه به انتظار و آرزوي اين امر (ظهور قائم) وفات مييابد؟ حضرت فرمود: او به منزله كسي است كه در وقت ظهور در زير خيمهاي باشد كه براي آن حضرت برپا ميشود و او به منزله كسي است كه با رسول خدا باشد.
بايد در دوران غيبت با تمام وجود به ريسمان اسلام ناب چنگ زد و آن همان اسلامي است كه علماي رباني آن را به مردم ارائه ميكنند. عبدالله بنسنان ميگويد من به همراه پدرم به خدمت امام صادق(ع) مشرف شديم. آن حضرت به ما فرمود: اگر در زماني بوديد كه در آن زمان امامي نباشد كه هدايت كند و نشانهاي نباشد كه ديده شود حال شما در آن هنگام چگونه است؟ حضرت ادامه داد: از آن حيرت نجات نمييابد مگر كسي كه به دعاي حريق دعا بكند. هرگاه اين مساله به وقوع پيوست و قائم ما را درك نكرديد، هر آينه به دين خود چنگ بزنيد و آن را از دست ندهيد تا وقتي كه ظهور قائم واقع شود.
ظهور مهدي موعود يكي از اصول اعتقادي شيعه است و بدون اعتقاد به آن ايمان انسان كامل نخواهد بود. امام صادق(ع) روزي به ابوبصير فرمود: آيا خبر ندهم به شما چيزي را كه خداوند عالم هيچ عمل را از بندگان قبول نميكند مگر با آن؟
حضرت در ادامه فرمودند: آن چيز شهادت است به يگانگي خدا و به اينكه محمد بنده و فرستاده اوست و اقرار به اوامر الهي و ولايت ما و تبري جستن از دشمنان ما اهلبيت و تسليم شدن در برابر اهل بيت و طريقه ورع و تقوا را پيش گرفتن و در بندگي سعي و تلاش كردن و منتظر ظهور قائم بودن. براي ما اهلبيت دولتي است و هرگاه كه خدا بخواهد ظاهر ميگرداند. هركه دوست بدارد از اصحاب قائم باشد، هر آينه بايد منتظر ظهور آن حضرت باشد و در اين انتظارش به مقتضاي ورع و تقوا رفتار كند و به اخلاق حميده و اوصاف پسنديده متصف شود. اگر در اين حالت او را مرگ دريابد و قائم بعد از او ظهور كند، هر آينه اجر كسي كه آن حضرت را دريافته است به او ميرسد، پس آنچه گفتم اخذ كنيد و منتظر باشيد. گوارا باد بر شما اي امت مرحومه.
در آخر اينكه رسول خدا فرمودند: حجت خدا از ميان امت من غايب ميشود و نامش برده نميشود تا وقتي كه خدا او را ظاهر گرداند. وقتي او ظهور كرد، زمين را پر از عدل ميگرداند چنانچه از ظلم و جور پر شده است، گوارا باد بر كساني كه در ايام غيبتش صبر ميكنند و خوشا به حال آنان كه در راه راست خود ايستادگي ميكنند. ايشان همان كسانياند كه خداوند در كتاب خود فرموده است: كساني كه به غيب ايمان ميآورند.(بقره 3)
حامد علياكبرزاده