سیل رسانه ها و شبکه های تلویزیونی و هزاران پلیس در بوستن به دنبال چه بودند؟

گروه بین الملل ـ در روزهای اخیر، به دنبال یک بمب گذاری توسط دو برادر چچنی 19 و 26 ساله که در ساک و کوله پشتی خود، بمب دستی کار گذاشته بودند و با یک زودپز پر از میخ و ساچمه بمبی دست ساز کار گذاشتند و باعث کشته و مجروح شدن چند نفر در برنامه ورزشی ماراتن شهر بوستن شده بودند، درسطر اول اخبار رسانه ها و شبکه های تلویزیونی قرار گرفت و در کنار انتشار لحظه به لحظه اخبار آن، نوعی ترس و نگرانی در بین مردم شهرهای پنجمین شهر بزرگ آمریکا ایجاد کرد.

به گزارش بولتن نیوز، به عقیده بسیاری از کارشناسان امور رسانه و جامعه شناسان و متخصصان جرم و بزهکاری، این موضوع نه تنها ازجهت طرح جدی و گسترده آن در رسانه های مختلف جهان، بلکه از جهت نوع برخورد دولت آمریکا و پلیس این کشور و نیروهای امنیتی باید مورد واکاوی و بررسی جدی قرار گیرد.
این دو جوان یا بچه چچنی که تصویر آنها را میلیاردهانفر در جهان دیدند مگر تا چه حد خطرناک بوده اند که این همه تلویزیون و پلیس را جمع کرده است؟ کسانی که تلویزیون تماشا کرده اند همه با تعجب میگفتند که آخر این دوبچه چه کاری می توانند انجام دهند، و تاچه حد خطرناک بوده اند که این همه پلیس تا دندان مسلح جمع شده که این دو بچه را بگیرد؟!
آیا دونفر آنقدر خطرناک هستند که تمام راه ها و رفت و آمدها مسدود شود و هیچ کس از خانه بیرون نیاید و شهر بزرگی مانند بوستن که یکی از بزرگترین شهرهای دانشگاهی جهان است و تمام دانشگاه ها و مراکز آموزشی آن باید تعطیل شوند تا این دو نفر دستگیر شوند؟ آیا معقول است که برای دونفر یک شهر تعطیل شود؟ ایا غیر از این دونفرهیچ فرد خطرناک دیگری در این شهر زندگی نمی کند؟
همه این ها سوالاتی است که نشان می دهد پلیس ودولت آمریکا ازاین مسائل به صورت هدفمند برای کنترل اوضاع استفاده می کند زیرا اعتقاد دارد که موضوع نفرت از آمریکا و سرمایه داری، به داخل خاک آمریکا رخنه کرده و دیگر نمی توان در خارج خاک آمریکا به دنبال القاعده و تروریسم و... بود بلکه اعتراضات حالا در شهرهای بزرگ امریکا نیز نمود یافته است و راهش لشکر کشی به خلیج فارس و عراق و افغانستان نیست و حتی با هزاران پلیس نیز نمی توان به جنگ دو جوان چچنی رفت بلکه باید ساختار زندگی تبعیض امیز امریکا و نگاه مداخله جو و سلطه گر آمریکا تغییر کند.....
سوال اصلی این است که درجهانی که 7 میلیارد نفر زندگی می کنند و هر روز بسیاری از مظلومان جهان در کشورهای مختلف، هدف اقدامات تروریستی، مرگ و میر و بیماری، جنگ، بمب گذاری، سیل و زلزله و... قرار می گیرند، چرا موضوع انفجاربمب دست ساز در شهر بوستن، تا این حد بزرگ و مورد توجه بوده است ؟
پلیس آمریکا تمام اتوبان ها و خیابان ها و چهار راه های شهر بوستن را مسدود کرد و برای یکی دو روز اجازه رفت و آمد و خروج از خانه ها را به شهروندان ندارد و با هزاران پلیس و نیروی امنیتی و حتی با خودروهای زرهی درخیابان ها حاضر شد و جستجوی خانه به خانه را برای پیدا کردن این دوجوان ادامه داد. یکی از بمب گذاران چچنی به نام تیمورلنگ 26 ساله در درگیری کشته شد و جوهر19 ساله برادر دیگر از صحنه گریخت .
اما پلیس اعلام کرد که این جوان 19 ساله بسیار خطرناک است و معلوم نیست که قرار است چه اقدامی انجام دهد و تاچه حد با خود سلاح به همراه دارد و حرکت بعدی او چه خواهد بود؟ و طوری اخبار ترس آور و هشدار های امنیتی را باآب و تاب فراوان لحظه به لحظه به رسانه ها منتقل می کردند که انگار در حال جنگ با یک ستون یا لشکر زرهی کاملا مسلح روبرو شده اند!
در حالی در نهایت مشخص شد جوهر 19 ساله، جوان بی تجربه و کم سن و سالی که 9 سال از عمر خود را در آمریکا به سر برده، در گوشه ای از یک قایق و در یک خانه پنهان شده بود و اقدام قابل توجهی انجام نداده که منجر به خسارت عظیم انسانی و مادی به مردم یا دولت شود.

اما سربازان و پلیس و نیروهای نظامی وامنیتی، به گونه ای سرتا پا پوشیده و مسلح و با کلاه و لباس و اسلحه های سنگین و دوربین و... در صحنه حاضر شده بودند که انگار قرار است صدها انفجار دیگر در انتظار شهر بوستن باشد.
در این میان، رسانه ها در بررسی علل چنین حادثه ای کاملا ناکام مانده اند و در گفت وگو با مدیران مدرسه و پدر این دوجوان و مردم روسیه و آمریکا و... به نتیجه ای نرسیدند و در حالی که پدر این دوجوان گفته بود که پسران من دانشجوی پزشکی و فرشته هستند، پلیس دائم به خطرناک بودن آنها و انفجارهای بعدی اشاره داشت. هیچ کس دلیلی برای آن که چرا دو جوان چچنی چنین اقدامی کرده اند ارائه نداد زیرا آنها سال هاست که در آمریکابه سر می برند و تجربه و تحصیل و آموزش و تعلیم و تعلم آنها در آمریکا بوده است و لذا معلوم نیست که چرا باید اقدام به بمب گذاری کنند وچرا نارنجک و سلاح حمل کرده اند....
پلیس در خبر دیگری اعلام کرد که می خواهد خانه آنها را با انفجارهای کوچک منهدم کند تا اگر سلاح های دیگری در این خانه هست ابتدا منفجر شود و بعد وارد خانه شوند.
انتشار لحظه به لحظه و جزئیات این ماجرا، تا حد بسیاری سوال برانگیز است و به نظر می رسد که دولت آمریکا و پلیس این کشور، از این فرصت استفاده کرده تا از اعتراضات گروهی مردم آمریکا به دلیل مشکلات اجتماعی واقتصادی و تبعیض ها و فاصله طبقاتی شدید بین ثروتمندان و سرمایه داران با مردم عادی و مهاجران جلوگیری کند.تا در شرایط ضروری، شرایط را خطرناک جلوه دهد و با پلیسی کردن شهر، امکان تردد و رفت و آمد و هر حرکتی را از مردم بگیرد و در صورت لزوم به سرکوب مخالفان و معترضان بپردازد و کنترل اوضاع را در دست گرفته و آن چه خود انتظار دارد را به رسانه ها القا کند.
جالب است که سیل رسانه ها و رادیو و تلویزیون ها با هواپیما و قطار و خودرو به سمت بوستن در حال حرکت بود و هر شبکه جهانی و منطقه ای سعی داشت که اخبار آن را اختصاصی منتشر کند و لحظه لحظه بگوید که این دوجوان چه کرده اند و پلیس چه می گوید.
این که رسانه ها در بی خبری در رنج هستند و رسانه ها برای مخاطبان و بینندگان خود به دنبال خبر و حادثه هستند، شاید تاحدودی طبیعی باشداما این که هزاران خبرنگار و دوربین یک حادثه با حضور دو جوان 19 و 26 سال و با حضور هزاران پلیس را پیگیری می کنند هم مضحک است و هم سوال برانگیز!
زیرا اولا رسانه ها باید سوال کنند که دلیل این اقدام چه بود و چرا دو جوان که در آمریکابزرگ شده اند چنین اقدامی را انجام داده اند دوما چرا پلیس با این همه نیرو و با بزرگنمایی بیش از حد موضوع، سعی دارد همه رفت و آمدها را کنترل کند و جهان را به بوستن بکشد تا این موضوع را پیگیری کنند و چرا هیچ تناسبی بین تعداد افراد پلیس و خبرنگاران با این دوجوان نیست؟
اما اگر به اخبار منتشر شده در روزهای قبل حادثه بوستن توجه کنیم و اخبار مربوط به ارسال دو نامه آلوده به سم و خطرناک برای یک سناتور و همچنین اوباما رئیس جمهور آمریکا را در نظر بگیریم متوجه خواهیم شد که موضوع اعتراضات و نارضایتی ها از درون خاک آمریکا بیش از آن چیزی است که دولت آمریکا و پلیس این کشور بخواهد روی آن سرپوش بگذارد.
دولت آمریکا در حادثه 11 سپتامبر، تمام تلاش خود را به کار گرفته که موج نفرت جهانی از سیاست های دولت این کشور را به القاعده و تروریسم و خارج خاک آمریکاربط دهد و با لشکر کشی به عراق و افغانستان، تلاش کرد که نزاع آمریکا را به خارج از خاک آمریکا هدایت کند و در طرح های بعدی خود نظیر انقلاب های نارنجی، سعی کرد که حکومت های منطقه را دچار تزلزل کند و حتی تلاش کرد که بادخالت در امور داخلی کشورهای غرب آسیا و کشورهای عربی، به نوعی بیداری اسلامی یا بهار عربی را در راستای منافع خود هدایت کند و...
تا شاید از این طریق، آتش خشم مردم جهان علیه سیاست های تبعیض امیز دولت وسرمایه داری امریکا و تضاد و فاصله طبقاتی را به خارج مرزها هدایت کند. اما سرانجام نتیجه ای حاصل نشده است، و بعد از نارضایتی های جنبش وال استریت در نیویورک و لندن و سایر کشورهای اروپایی، اکنون در داخل خاک آمریکا، بار دیگر نارضایتی ها به شکل های مختلف بروز کرده است و پلیس آمریکا ودولت نگران روزی هستند که موضوع نامه های آلوده، بمب زودپزحاوی میخ، و تیراندازی های پراکنده، به موجی بزرگ تبدیل شود.
لذا پلیس در مقابل حرکت های کوچک مانند دوبچه چچنی با یک زودپز پر ازمیخ و ساچمه، به شدت واکنش نشان می دهد تا نشان دهد اگر کسی بخواهد از این مسائل استفاده کند یا گروهی بخواهند کاری بکنند پلیس فورا و به شدت مداخله خواهد کرد.
از نظر پلیس و دولت آمریکا، همه تحرکات اخیر از نامه های آلوده گرفته تا بمب و کشتن دانش آموزان توسط افراد مسلح، ریشه در بیماری ها و تضادهاواختلاف طبقاتی و فشارهای اجتماعی موجود در جامعه آمریکادارد که عده ای را به واکنش واداشته است و دولت به جای راه حل دادن، فعلا راه برخورد خشن را در پیش گرفته است امااین نوع تحرکات در آینده افزایش خواهد یافت مگر آن که جامعه آمریکا به فکر رفع تبعیض ها و برخوردهای مداخله جویانه و ظالمانه باشد و ستم و ظلم و تبعیض راکاهش دهد.