شهرداري تهران مقصر اصلي فاجعه مرگ 17 جوان بيگناه و تهيدست

براساس قانون شهرداري و ماده 55 اين قانون که "وظايف شهرداري" را مشخص نموده است و برطبق تبصره ذيل بند 14 اصلاحي مورخ 27/11/1345 که صراحتا ذکر مي‌نمايد "درکليه موارد مربوط به رفع خطر از بناها و غيره و رفع مزاحمتهاي مندرج در بند 14 شهرداري پس از کسب نظر مامور فني خود به مالکين يا صاحبان اماکن يا صاحبان ادوات منصوب ابلاغ مهلت دار متناسبي صادر نمايد و اگر دستور شهرداري در مهلت معين به موقع اجراء گذاشته نشود، شهرداري راسا با مراقبت مامورين خود اقدام به رفع خطر يا مزاحمت خواهد نمود و هزينه مصروف را به اضافه صدي پانزده خسارت از طرف دريافت خواهد کرد، مقررات فوق شامل کليه امکن عمومي مانند سينماها ، گرمابه ها، مهمانخانه ها، دکاکين، قهوه خانه ها، کافه رستورانها، پاساژها و امثال آن که محل رفت و آمد و مراجعه عمومي است نيز مي‌شود"

با توجه به صراحت اين قانون و همچنين دستورالعمل‌ها و آيين نامه‌ها و بخشنامه‌هاي ديگر صادر از سوي شهرداري تهران کليه مسئوليت اين فاجعه به شهرداري تهران و مسئولين آن برمي گردد.
سوابق اين ساختمان که در يکي از گرانترين خيابان‌هاي تهران در منطقه سعادت آباد قرار گرفته حکايت از تخلفات مکرر شهرداري تهران چه در زمينه ساخت و ساز و چه دادن پروانه کار و ديگر مسئوليتهاي محوله دارد.

به موجب پروانه ساختماني شماره 975/ش/502 در تاريخ 2/9/70 براي دو طبقه زير زمين و 3 طبقه روي آن مجوز احداث بنا صادر مي‌شود و در تاريخ 29/2/73 هم ، گواهي عدم خلاف به شماره 1127 براي اين ملک از سوي شهرداري وقت صادر شده است .

پس از گذشت 3 سال از زمان دريافت گواهي عدم خلاف، پروانه ساختماني به شماره 7097 در تاريخ 3/8/76 مبني بر موافقت با احداث 5 طبقه مسکوني بر روي وضعيت موجود صادر مي‌شود که پس از ايجاد بناي جديد در تاريخ 16/11/79 براي اين ساختمان با کل زيربناي 70/5466 متر مربع پايان کار ساختماني به شماره 45793 صادر مي‌شود.

بر اين اساس بناي مذکور که شامل 2 طبقه زيرزمين و 8 طبقه روي آن شده بود به تعداد 32 واحد مسکوني به تعدادي از شهروندان واگذار مي‌شود.

با توجه به اينکه اين بنا در سال 1383 داراي ترک‌هاي طولي و عرضي بزرگي در اسکلت بندي خود مي‌شود لذا ساکنين اين ساختمان را تخليه مي‌نمايند. و هرچه اهالي محل و حتي کميسيون ماده به شهرداري اعتراض مي‌نمايند مسئولين شهرداري تهران برخلاف نص سريع قانون به وظايف خود عمل نمي‌نمايند و باعث بروز اين فاجعه انساني مي‌شوند.

درخواست مالکان املاک همجوار در تاريخ 29/9/86 از شهرداري منطقه 2 است که در اين درخواست آن‌ها صراحتا" از شهرداري درخواست تخريب ساختمان نيمه مخروبه را داشته‌اند. رونوشتي از اين درخواست هم براي مسئولان مختلف ارسال شده است .

براساس درخواست مالکين املاک همجوار نايب رئيس کميسيون اصل نود مجلس شوراي اسلامي در نامه‌اي به شماره 64865/309012939 مورخ 30/10/86 از شهرداري منطقه 2 تهران درخواست اقدام عاجل را مي‌نمايد ، همچنين رئيس شوراي اسلامي شهر تهران نيز طي نامه 18589/160 مورخ 14/11/86 از شهرداري منطقه 2 تهران درخواست ايجاد شرايط و تمهيدات ايمني را مي‌نمايد.

اکنون اين سوال اساسي و مهم پابرجا مانده است که اين فاجعه انساني و خانواده‌هاي بي بضاعت اين افراد از بازيکنان فوتبال استقلال و پيروزي کم اهميت تر هستند که شهرداري براي آنها کمک ارسال مي‌دارد اما حاضر نيست حتي گناه صددرصد قانوني خود را در اين فاجعه انساني به گردن گرفته و اين خانواده‌هاي داغدار که فرزندان 17 تا 25 ساله خود را براي درآوردن قطعه‌اي نان که بتوانند زنده بمانند اين چنين زير آوار ببينند و شهردار تهران گناه به گردن همپيمانان بساز و بفروشي قرار دهد که با مجوز آنها اين بناي مرگ 17 جوان بيگناه آراسته شده است.