سیاه‌نمایی و تخریب به سبک "اعتماد ملی"
صبح امروز روزنامه " اعتماد ملی" در صفحه نخست خود مطلبی را با عنوان" سرمربی از جنس احمدی‌نژاد" منتشر کرد و در این گزارش مدعی شد محمد مایلی کهن به دلیل حمایت از محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم توانست کرسی حساس تیم ملی را از آن خود کند وعنوان سرمربی تیم ملی را به دنبال خود یدک بکشد.به گزارش شبکه ایران، نگارنده این مطلب که از دوستان نزدیک، همفکران و همسلکان محسن صفایی فراهانی و محسن مهرعلیزاده به حساب می‌آید در مطلب خود با نگاهی یکسویه تلاش کرده تا این انتخاب را یک انتخاب سیاسی و غیر فوتبالی قلمداد کند تا مخاطبان این روزنامه به این باور برسند که فوتبال ایران زیر سایه تصمیم گیری های غیر فوتبالی روزگار را سپری می کند.
هر چند که در این مدت تمام اعضای هیات رئیسه فدراسییون فوتبال با قاطعیت اعلام کردند انتخاب محمد مایلی کهن تنها و تنها از سوی این فدراسیون صورت پذیرفته اما این دسته از روزنامه نگاران طرد شده تلاش می کنند موضوع انتخاب مایلی کهن را از دیدگاهی که به سود هم‌حزبی های آنها تمام می شود نگاه کنند و به مخاطب تلقین کنند که فوتبال ایران با به کار گرفتن محمد مایلی کهن پرونده موفقیت های خود را بست.
نگارنده این مطلب روزنامه اعتمادملی که به دفعات نشان داده مصالح ملی برایش چندان اهمیتی ندارد در کلیه جملات خود در این گزارش به گونه‌ای وانمود کرده که انگار تمام در‌های پیش روی تیم ملی برای راه یافتن به رقابت‌های جام جهانی بسته شده است و ایران برای هیچ قرار است تلاش کند.
به زعم نویسنده این گزارش محمد مایلی کهن در تمام ادوار فعالیت خود طعم تلخ شکست را چشیده و این‌بار هم شانس زیادی برای کسب موفقیت ندارد اما هرگز در این مطلب به این نکته اشاره نشده که مربی مدنظر که مورد ناجوانمردانه ترین انتقادات از سوی این رسانه قرار گرفته، در وهله کنونی به عنوان یکی از بهترین انتخاب ها برای تیم ملی به حساب می اید و اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان انتخاب وی را مطلوب و ایده آل دانستند به این دلیل که وی به خوبی با فوتبال ایران آشنایی دارد و می تواند از لحاظ روحی و روانی این تیم را به خوبی بازسازی کند تا شانس ایران برای رسیدن به جام جهانی افزایش یابد.
نگارنده این گزارش که پرونده قطوری در سیاه‌نمایی از خود برجای گذاشته و همچنین سابقه‌ای درخشان در حمایت کورکورانه- شما بخوانید یکجانبه گرایانه – از برخی مربیان پول دار شاغل در ایران دارد، از یاد برده که این محمد مایلی کهن بود که خالق پیروزی‌های تاریخی تیم ملی مقابل عربستان و کره جنوبی بوده و جوانانی چون فرهاد مجیدی، مهدی مهدوی کیا و ایمان مبعلی را به تیم ملی معرفی کرد و زمینه موفقیت های ایران در سال 1998 را فراهم کرد. گناه محمد مایلی کهن به زعم نگارنده این مطلب حمایت وی از دکتر محمود احمدی نژاد در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری است در حالی که این فرد هرگز به این مطلب اشاره نمی‌کند که در دوره فعالیت او در رسانه ورزشی دولت خود وی چگونه و به چه شکل از رسانه رسمی دولت که از بودجه بیت المال اداره می‌شد برای یک فرد خاص تبلیغ می‌کرد و تربیون آن روزنامه را به ستاد انتخاباتی کاندیدای مورد علاقه‌اش تبدیل کرده بود.
جرم محمد مایلی کهن به عقیده نویسنده این مطلب ناکامی در سال های دور است اما آیا این دوستان به این اصل اعتقاد دارند که افراد را در شرایط حال نمی‌توان با گذشته مقایسه کرد؟ بزرگترین روانشناسان دنیا می گویند شکست دیروز می تواند پلی باشد برای رسیدن به موفقیت‌های جدید حال چگونه ما پیش از آن که محمد مایلی کهن کارش را در تیم ملی آغاز نکرده این گونه در بوق و کرنا می کنیم که قرار است او ناکام لقب گیرد. در فوتبال هیچ مساله ای قابل پیش بینی نیست و این اصل را تمام مربیان دنیا می‌پذیرند و معتقدند که تنها در مستطیل سبز است که نتیجه ها رقم می خورد پس چطور ما قبل از این که تیم محمد مایلی کهن تشکیل شود و به میدان برود او را این گونه سیبل قرار دادیم و از هر جناح به وی می تازیم که شاید تو ناکام باشی .
بی تردید هر چقدر محمد مایلی کهن ناکام باشد از مربیان قبلی که در تیم ملی فعالیت کردند ناکام تر نیست، ضمن این‌که اگر نویسنده آن یادداشت کذایی ذره‌ای انصاف داشت حداقل به موفقیت های پی در پی مایلی کهن در جام جهانی فوتسال 1992 و جام ملت های 1996 اشاره می کرد اما خود دوستان خوب می‌دانند هدف آنها تخریب بی رحمانه سرمربی جدید تیم ملی است، تنها دلیل روشن آنها برای تخریب اینست که حاجی مایلی کهن از همان زمانی که بازیکن پرسپولیس بود همواره جزو فوتبالیست های دیندار و اخلاق‌مدارو اصولگرا به شمار می‌رفت، به این دلیل باید از سوی این طیف کوبیده شود.
پس رسم مردانگی نیست که این گونه به دور از معرفت وی را آماج حملات کوچک و بزرگ قرار دهیم و به جای کمک به راهیابی تیم ملی به جام جهانی، سنگی پیش پایش بگذاریم. آیا بهتر نیست حداقل در مسائل ملی همچون یک ایرانی عمل کنیم؟
هر چند که در این مدت تمام اعضای هیات رئیسه فدراسییون فوتبال با قاطعیت اعلام کردند انتخاب محمد مایلی کهن تنها و تنها از سوی این فدراسیون صورت پذیرفته اما این دسته از روزنامه نگاران طرد شده تلاش می کنند موضوع انتخاب مایلی کهن را از دیدگاهی که به سود هم‌حزبی های آنها تمام می شود نگاه کنند و به مخاطب تلقین کنند که فوتبال ایران با به کار گرفتن محمد مایلی کهن پرونده موفقیت های خود را بست.
نگارنده این مطلب روزنامه اعتمادملی که به دفعات نشان داده مصالح ملی برایش چندان اهمیتی ندارد در کلیه جملات خود در این گزارش به گونه‌ای وانمود کرده که انگار تمام در‌های پیش روی تیم ملی برای راه یافتن به رقابت‌های جام جهانی بسته شده است و ایران برای هیچ قرار است تلاش کند.
به زعم نویسنده این گزارش محمد مایلی کهن در تمام ادوار فعالیت خود طعم تلخ شکست را چشیده و این‌بار هم شانس زیادی برای کسب موفقیت ندارد اما هرگز در این مطلب به این نکته اشاره نشده که مربی مدنظر که مورد ناجوانمردانه ترین انتقادات از سوی این رسانه قرار گرفته، در وهله کنونی به عنوان یکی از بهترین انتخاب ها برای تیم ملی به حساب می اید و اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان انتخاب وی را مطلوب و ایده آل دانستند به این دلیل که وی به خوبی با فوتبال ایران آشنایی دارد و می تواند از لحاظ روحی و روانی این تیم را به خوبی بازسازی کند تا شانس ایران برای رسیدن به جام جهانی افزایش یابد.
نگارنده این گزارش که پرونده قطوری در سیاه‌نمایی از خود برجای گذاشته و همچنین سابقه‌ای درخشان در حمایت کورکورانه- شما بخوانید یکجانبه گرایانه – از برخی مربیان پول دار شاغل در ایران دارد، از یاد برده که این محمد مایلی کهن بود که خالق پیروزی‌های تاریخی تیم ملی مقابل عربستان و کره جنوبی بوده و جوانانی چون فرهاد مجیدی، مهدی مهدوی کیا و ایمان مبعلی را به تیم ملی معرفی کرد و زمینه موفقیت های ایران در سال 1998 را فراهم کرد. گناه محمد مایلی کهن به زعم نگارنده این مطلب حمایت وی از دکتر محمود احمدی نژاد در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری است در حالی که این فرد هرگز به این مطلب اشاره نمی‌کند که در دوره فعالیت او در رسانه ورزشی دولت خود وی چگونه و به چه شکل از رسانه رسمی دولت که از بودجه بیت المال اداره می‌شد برای یک فرد خاص تبلیغ می‌کرد و تربیون آن روزنامه را به ستاد انتخاباتی کاندیدای مورد علاقه‌اش تبدیل کرده بود.
جرم محمد مایلی کهن به عقیده نویسنده این مطلب ناکامی در سال های دور است اما آیا این دوستان به این اصل اعتقاد دارند که افراد را در شرایط حال نمی‌توان با گذشته مقایسه کرد؟ بزرگترین روانشناسان دنیا می گویند شکست دیروز می تواند پلی باشد برای رسیدن به موفقیت‌های جدید حال چگونه ما پیش از آن که محمد مایلی کهن کارش را در تیم ملی آغاز نکرده این گونه در بوق و کرنا می کنیم که قرار است او ناکام لقب گیرد. در فوتبال هیچ مساله ای قابل پیش بینی نیست و این اصل را تمام مربیان دنیا می‌پذیرند و معتقدند که تنها در مستطیل سبز است که نتیجه ها رقم می خورد پس چطور ما قبل از این که تیم محمد مایلی کهن تشکیل شود و به میدان برود او را این گونه سیبل قرار دادیم و از هر جناح به وی می تازیم که شاید تو ناکام باشی .
بی تردید هر چقدر محمد مایلی کهن ناکام باشد از مربیان قبلی که در تیم ملی فعالیت کردند ناکام تر نیست، ضمن این‌که اگر نویسنده آن یادداشت کذایی ذره‌ای انصاف داشت حداقل به موفقیت های پی در پی مایلی کهن در جام جهانی فوتسال 1992 و جام ملت های 1996 اشاره می کرد اما خود دوستان خوب می‌دانند هدف آنها تخریب بی رحمانه سرمربی جدید تیم ملی است، تنها دلیل روشن آنها برای تخریب اینست که حاجی مایلی کهن از همان زمانی که بازیکن پرسپولیس بود همواره جزو فوتبالیست های دیندار و اخلاق‌مدارو اصولگرا به شمار می‌رفت، به این دلیل باید از سوی این طیف کوبیده شود.
پس رسم مردانگی نیست که این گونه به دور از معرفت وی را آماج حملات کوچک و بزرگ قرار دهیم و به جای کمک به راهیابی تیم ملی به جام جهانی، سنگی پیش پایش بگذاریم. آیا بهتر نیست حداقل در مسائل ملی همچون یک ایرانی عمل کنیم؟
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
