بيشك آقا سيد مرتضي آويني را كه به تعبير رهبر معظم انقلاب «سيد شهيدان اهل قلم»اش مينامند، نامي است مانا و ماندگار در خاطرههاي ملت قدرشناس ايران. چرا كه اين سيد جليل القدر و عارف فرهيخته و دانشمند، به دليل تعهد و تكليف و مأموريتي كه براي معرفي عزيزان رزمنده و شهيدان هشت سال دفاع مقدس براي خود ميشناخت، قدم در عرصهاي گذاشت كه به عنوان يك اصل ارزشي در نهاد هنرمندان و به عنوان «هنر فاخر» در عرصه خبرنگاري جنگ نهادينه گرديد. به ويژه آنكه حضرت آقا (مقام معظم رهبري) تأكيد بر ضرورت تداوم كارهاي آقا سيد به عنوان يك «يادگاري ارزشمند» را از سوي ياران وفادار سيد رهنمون فرمودند.
سيد مرتضي با درك صحيح و هوشمندانهاي كه از مسائل اجتماعي كشور و واقعيات جبهه و پشت جبهه داشت و با تجربههاي گرانسنگي كه در سالهاي قبل از جنگ بهويژه در دوران دانشجويياش اندوخته بود و با توجه به اصل «خدانگري كه در كارهايش به آن توجه داشت، توانست حديث فرزندان امام خميني كبير(ره) را در آوردگاههاي نبرد و حماسه به شيرينترين وجه ممكن به تصوير بكشد و خود نيز بدور از هر گونه كارهاي غرور، ريا، كبر و نخوت انگيز و خلاصه هر چه كه بوي انانيت و نفسانيت ميداد، توانست كاري اثربخش و ماندگار به يادگار بگذارد.
آقا سيد با تلاشهاي خستگيناپذير و نستوهانهاش توانست قريب به 70 برنامهي تلويزيوني در قالب ارزشهاي ديني و مردمي را فرماندهي و مديريت نمايد. آن شهيد سعيد رمز توفيق خود را اطاعت مطلق از فرمان مطاع مقام معظم رهبري مد ظله العالي در ايجاد «موسسه فرهنگي روايت فتح» ميدانست.
سيد مرتضي هنر فيلمسازي خود را در همان سال و روزهاي اوليه پيروزي انقلاب اسلامي به منصهي ظهور رساند. وي با تهيه و توليد چندين مجموعهي تلويزيوني در خصوص «رويدادهاي مهم» آن ايام نشان داد كه پهلواني است در عرصهي هنر وي سپس به عنوان «گروه تلويزيوني جهاد» با ثبت كارهاي جهادگران در زمينه آباداني روستاهاي محروم كشور و به تصوير كشيدن فقر و فقارت ملت مسلمان و محروم روستاها، توانمندي والايي از خود نشان داد. سرانجام ضرورت پيام رساني درست جبههها وي را وادار كرد كه دين خود را به عزيزان رزمنده و شهداي گرانقدر اين مرز و بوم ادا كند و با اتكاء به اندوختههاي كاري پيشين اقدام به ثبت حماسههاي دلاوران سپاه اسلام نمود. وي در اولين اقدام جنگي به ثبت واقعيات مطروحه در خصوص علل سقوط خرمشهر در قالب مجموعهي يازده قسمتي پرداخت كه عنوان «مجموعه حقيقت» يافت اين روند تا پايان جنگ تحميلي از سوي آقا سيد ادامه يافت. اعلام آتش بس و خاتمه عملياتها موجب نگشت كه وي از تداوم رسالت هنري-جنگي خود دست بردارد. او با همراه كردن ياران خويش به مناطق عملياتي به ثبت دوران پس از جنگ در آن مناطق پرداخت. اگرچه هيچگاه از تلاش در ديگر عرصهها از جمله عرصه مطبوعات غافل نبوده است. وي با نگارش مقالات ارزشمند تئوريك در زمينه هنر و سينما و سردبيري گاهنامه «سوره» و تدريس در مجامع دانشگاهي اداي وظيفه ميكرد.
آقا سيد سرانجام به آرزوي ديرينهاش كه وصل به ياران سفر كردهاش بود، رسيد و در روز بيستم فروردين ماه سال 1372 به همراه همكار و همرزم گرانقدرش شهيد «يزدان پرست» بر اثر انفجار مينهاي بهجاي مانده از دوران دفاع مقدس به فيض عظماي شهادت نائل آمد.
ياد و نام جاودانهاش گرامي باد
سيد مقداد