گفت تو هم آروزی کار در بی بی سی را داری؛ گفتم عمرا
مصاحبه با آقای حسینی بای به موضوع بی بی سی هم کشیده شده تا سوژه ای به دست "رسانه ایران" دهد برای بازنشر و مرور دیگر بار بخشی از آن.
در مردادماه امسال، سایت "رجا نیوز" مصاحبه ای داشت با "سید محمدرضا
حسینی بای"؛ خبرنگار صدا و سیما و به قول رجانیوز، خبرنگاری با "گزارش های
پر نشاط، شلوغ و ابتکاری."
مصاحبه با آقای حسینی بای به موضوع بی بی سی هم کشیده شده تا سوژه ای به دست "رسانه ایران" دهد برای بازنشر و مرور دیگر بار بخشی از آن.
خبرنگار رجانیوز در بخشی از مصاحبه از این خبرنگار صدا و سیما می پرسد: جدیداً عده ای از خبرنگاران و مجریان ما به خارج از کشور و شبکه های ماهواره ای رفته اند. آیا تا به حال به شما هم چنین پیشنهادی شده؟
آقای حسینی بای می گوید: مستقيم نه، اما بگذاريد اين خاطره را كه مربوط هم هست برايتان تعريف كنم. جلوی پادگان اشرف، خبرنگار بی.بی.سی فارسی که گمانم اسمش "ژیار گُل" بود، داشت شیطنت می‌کرد. ما دیدیم داریم فیلم می‌گیریم و و این آقا آمده و راجع به دیش ماهواره ها در ایران سئوال می‌کند. ما دوربین را روشن و ضبط کردیم که همان مستندی شد که نشان می‌دهد بی.بی.سی آمده جلوی اردوگاه اشرف و از خانواده های بچه هایی که داخل اردوگاه بودند و خواستار آزادی آنها بودند، به جای این مسئله چیز دیگری را مي پرسيد. در واقع ما را وزارت دفاع عراق آنجا برده بود و خبرنگارهای العراقیه و بقیه هم بودند. با مینی بوسی که وزارت دفاع عراق با اسکورت و تانک برده بود، داشتيم بر می گشتیم و خبرنگار بی.بی.سی صندلی عقب نشسته بود و آمد سر بحث را باز کند. گفتم: «آقای محترم یک بحثي بود كه تمام شد. خداحافظ شما». گفت: «آقای بای! الان خیلی ها دوست دارند بیایند بی.بی.سی. خودت هم دوست داري قطعاً». گفتم: «عمراً! ماهیت بی.بی.سی برای مردم ما معلوم است. من وطن و ملتم را نمی فروشم بیایم آنجا». آنهایی که آمدند شاید هم اینجا آدم های خوبی بودند، ولی وطن و ملتشان را فروختند و آمدند. پل های پشت سرشان را خراب کردند. پول انگلیسی می گیرند و علیه مملکتشان حرف می زنند. هزاری هم در مملکت ما مشکل باشد، کسی این کار را نمی کند که خودش را بفروشد. که چه؟ البته بعضی ها را هم گول زدند. چهره هایی که آنجا رفتند، بعضی هایشان را می شناختم. واقعاً اهل سیاست نبودند، این ها را گول زدند و بردند. یک وعده ي سر خرمن به آنها دادند و بردند. وقتی این ها را می بینم می گویم پشت سر شما کیست؟ یا برنامه هایی که دارند. بنیان خانواده را هدف قرار می دهند، بحث محرم و نامحرم و خیلی چیزهای دیگر را می خواهند عادی کنند. مگر تو مسلمان نیستی؟ بعد جالب است که آنجا می نشینند و برایمان درباره ي ماه رمضان هم تفسیر می کنند. آنهایی که رفتند، کشورشان و وطنشان را فروختند، آن هم به پول های کثیف انگلیسی. به او گفتم: «مطمئن باش میلیاردها هم به من بدهی، نمی آیم. بنده خدا فكر كرد كه چون بی.بی.سی است، هول هولکی می گویم بله».
خبرنگار رجانیوز می پرسد: او چيزي نگفت؟ برخوردش چطور بود؟
آقای حسینی بای پاسخ می دهد: خیلی مکارانه جواب می داد و سعی می کرد آرام باشد و نرم جواب بدهد. البته بعداً که گزارش را پخش کردیم، رفت و در سایتش علیه من یک چیزهایی نوشت. بی.بی.سی صدایش را در نیاورد. ما منتظر بودیم بی.بی.سی فارسی هم یک چیزی پخش کند، ولی صدایش را درنیاورد که جلوی در اردوگاه اشرف چنین اتفاقی افتاده است. چرا؟ چون در آنجا یک چیزی لو رفته بود، ولی اگر برعکسش اتفاق می افتاد، فوراً بی.بی.سی می زد که خبرنگار ایرانی چنین و چنان. بحث این ها هدف قرار دادن اسلام است. ته همه ی این دشمنی ها اسلام است، آن هم اسلام ایران.
مصاحبه با آقای حسینی بای به موضوع بی بی سی هم کشیده شده تا سوژه ای به دست "رسانه ایران" دهد برای بازنشر و مرور دیگر بار بخشی از آن.
خبرنگار رجانیوز در بخشی از مصاحبه از این خبرنگار صدا و سیما می پرسد: جدیداً عده ای از خبرنگاران و مجریان ما به خارج از کشور و شبکه های ماهواره ای رفته اند. آیا تا به حال به شما هم چنین پیشنهادی شده؟
آقای حسینی بای می گوید: مستقيم نه، اما بگذاريد اين خاطره را كه مربوط هم هست برايتان تعريف كنم. جلوی پادگان اشرف، خبرنگار بی.بی.سی فارسی که گمانم اسمش "ژیار گُل" بود، داشت شیطنت می‌کرد. ما دیدیم داریم فیلم می‌گیریم و و این آقا آمده و راجع به دیش ماهواره ها در ایران سئوال می‌کند. ما دوربین را روشن و ضبط کردیم که همان مستندی شد که نشان می‌دهد بی.بی.سی آمده جلوی اردوگاه اشرف و از خانواده های بچه هایی که داخل اردوگاه بودند و خواستار آزادی آنها بودند، به جای این مسئله چیز دیگری را مي پرسيد. در واقع ما را وزارت دفاع عراق آنجا برده بود و خبرنگارهای العراقیه و بقیه هم بودند. با مینی بوسی که وزارت دفاع عراق با اسکورت و تانک برده بود، داشتيم بر می گشتیم و خبرنگار بی.بی.سی صندلی عقب نشسته بود و آمد سر بحث را باز کند. گفتم: «آقای محترم یک بحثي بود كه تمام شد. خداحافظ شما». گفت: «آقای بای! الان خیلی ها دوست دارند بیایند بی.بی.سی. خودت هم دوست داري قطعاً». گفتم: «عمراً! ماهیت بی.بی.سی برای مردم ما معلوم است. من وطن و ملتم را نمی فروشم بیایم آنجا». آنهایی که آمدند شاید هم اینجا آدم های خوبی بودند، ولی وطن و ملتشان را فروختند و آمدند. پل های پشت سرشان را خراب کردند. پول انگلیسی می گیرند و علیه مملکتشان حرف می زنند. هزاری هم در مملکت ما مشکل باشد، کسی این کار را نمی کند که خودش را بفروشد. که چه؟ البته بعضی ها را هم گول زدند. چهره هایی که آنجا رفتند، بعضی هایشان را می شناختم. واقعاً اهل سیاست نبودند، این ها را گول زدند و بردند. یک وعده ي سر خرمن به آنها دادند و بردند. وقتی این ها را می بینم می گویم پشت سر شما کیست؟ یا برنامه هایی که دارند. بنیان خانواده را هدف قرار می دهند، بحث محرم و نامحرم و خیلی چیزهای دیگر را می خواهند عادی کنند. مگر تو مسلمان نیستی؟ بعد جالب است که آنجا می نشینند و برایمان درباره ي ماه رمضان هم تفسیر می کنند. آنهایی که رفتند، کشورشان و وطنشان را فروختند، آن هم به پول های کثیف انگلیسی. به او گفتم: «مطمئن باش میلیاردها هم به من بدهی، نمی آیم. بنده خدا فكر كرد كه چون بی.بی.سی است، هول هولکی می گویم بله».
خبرنگار رجانیوز می پرسد: او چيزي نگفت؟ برخوردش چطور بود؟
آقای حسینی بای پاسخ می دهد: خیلی مکارانه جواب می داد و سعی می کرد آرام باشد و نرم جواب بدهد. البته بعداً که گزارش را پخش کردیم، رفت و در سایتش علیه من یک چیزهایی نوشت. بی.بی.سی صدایش را در نیاورد. ما منتظر بودیم بی.بی.سی فارسی هم یک چیزی پخش کند، ولی صدایش را درنیاورد که جلوی در اردوگاه اشرف چنین اتفاقی افتاده است. چرا؟ چون در آنجا یک چیزی لو رفته بود، ولی اگر برعکسش اتفاق می افتاد، فوراً بی.بی.سی می زد که خبرنگار ایرانی چنین و چنان. بحث این ها هدف قرار دادن اسلام است. ته همه ی این دشمنی ها اسلام است، آن هم اسلام ایران.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
